پانل های کنترل اعلام حریق طیف گسترده ای از وظایف نجات جان و حفاظت از اموال را انجام می دهند. برخی سیستم های اطفاء حریق یا اسپرینکلر آتش را فعال می کنند، در حالی که برخی دیگر این کار را نمی کنند. برخی از آنها سیگنالی را ارسال می کنند که برای هشدار دادن به اولین پاسخ دهندگان استفاده می شود، در حالی که برخی دیگر به سادگی زنگ هشدار را در داخل یا اطراف ساختمان به صدا در می آورند. هر پانل آتش نشانی به عنوان یک واسطه بین دستگاه هایی که مراقب خطرات هستند و دستگاه هایی که وظیفه هشدار دادن به افراد در مورد خطر یا مشکلات سیستم های حفاظت آتش را دارند، عمل می کند.

این واحدهای کنترل اعلام حریق، مانند سیستم های اعلام حریق، اغلب در صنعت حفاظت از حریق به عنوان “متعارف” یا “آدرس پذیر” طبقه بندی می شوند.

پانل های معمولی ساختمان را به عنوان مجموعه ای از مناطق که به عنوان مناطق تشخیص شناخته می شوند، نشان می دهند. هنگامی که یک آشکارساز دود یا سوئیچ کششی در یک منطقه فعال می شود، جریان الکتریکی پانل اعلام حریق تغییر می کند و پانل کنترل نشان می دهد که دستگاهی در جایی در آن منطقه فعال شده است.

دستگاه‌هایی که به یک پانل آدرس‌پذیر متصل هستند، داده‌ها را به پانل ارسال می‌کنند – به جای اینکه از طریق تغییر جریان الکتریکی اطلاع دهند – و نشان می‌دهند که کدام دستگاه خاص فعال شده است. هر دستگاه دارای یک “آدرس” منحصر به فرد در سیستم است، از این رو پانل “آدرس پذیر” نامیده می شود. این سطح اضافی از جزئیات به پرسنل و اولین پاسخ دهندگان اجازه می دهد تا سریعتر دقیقاً محل آتش سوزی را شناسایی کنند و اقدامات مناسب را انجام دهند.

پانل های کنترل تشخیص و اطفاء حریق، نتایج شناسایی شده توسط سنسورها، دستگاه های هشدار دهنده را کنترل می کنند و هشدارها را به ایستگاه های دائمی سرنشین دار و آتش نشانی تنظیم می کنند. آنها به طور مداوم سیستم های خاموش کننده را از نظر عملکرد نظارت می کنند و در صورت لزوم آنها را به صورت الکتریکی فعال می کنند. علاوه بر این، آنها با سیستم های مدیریت ریسک یا از طریق واسط وب با دستگاه های دارای اینترنت ارتباط برقرار می کنند. نسخه های مختلف مدل، از یک پانل کوچک جمع و جور تا پانل های کنترل بزرگ پیچیده، انتخاب پنل کنترل تشخیص و اطفاء حریق مناسب را ممکن می سازد.

هوشمند جامع (محدوده آدرس پذیر آنالوگ)، معمولی یا بی سیم برای حتی سخت ترین محیط ها نیز مناسب است و دارای سنسورهای با کارایی بالا، مجموعه وسیعی از ماژول های ورودی و خروجی و لوازم جانبی است.

این سیستم ها از دستگاه هایی استفاده می کنند که به ذرات دود تولید شده توسط آتش پاسخ می دهند. آشکارسازهای دود نقطه ای از اصل کار فوتوالکتریک استفاده می کنند. این سیستم ها برای هشدار زودهنگام آتش سوزی (اخطار خیلی زود) در نظر گرفته شده اند. برخی برای نصب در کانال های تهویه طراحی شده اند. (نگاه کنید به NFPA 72، کد ملی اعلام حریق.) آشکارسازهای دود که به درستی نصب شده باشند می توانند ذرات دود را در مراحل اولیه آتش سوزی در مناطقی که قرار دارند شناسایی کنند. انتخاب یک آشکارساز خاص یا مخلوطی از آشکارسازها باید توسط متخصص حفاظت حریق و بر اساس شرایط ساختمان و بار آتش انجام شود.

اصل یونیزاسیون تشخیص دود نقطه ای در گذشته رایج بود، اما به دلیل چالش در تامین مواد رادیواکتیو مورد استفاده در این آشکارسازها، سازندگان تصمیم گرفتند که ساخت خود را به نفع آشکارسازهای فوتوالکتریک با عملکرد پیشرفته متوقف کنند.

تشخیص دود نقطه پراکنده نور فوتوالکتریک: اصل استفاده از منبع نور و حسگر حساس به نور به گونه‌ای تنظیم شده است که پرتوهای منبع نور معمولاً روی حسگر حساس به نور نمی‌افتند. هنگامی که ذرات دود وارد مسیر نور می شوند، مقداری از نور با انعکاس و شکست بر روی سنسور پخش می شود. سیگنال نور پردازش می شود و برای انتقال وضعیت هشدار زمانی که معیارهای از پیش تعیین شده را برآورده می کند، استفاده می شود.

آشکارسازهای نقطه ای گرما بر روی سطوح سقفی در معرض دید یا روی یک دیوار کناری نزدیک سقف نصب می شوند. آشکارسازهای حرارتی طوری طراحی شده اند که وقتی عنصر عامل به دمای از پیش تعیین شده می رسد (ردیاب دمای ثابت)، زمانی که دما با سرعتی بیش از یک مقدار از پیش تعیین شده افزایش می یابد (ردیاب نرخ افزایش) یا زمانی که دمای هوای اطراف دستگاه می رسد، پاسخ می دهند. بدون توجه به میزان افزایش دما (ردیاب جبران نرخ) به یک سطح از پیش تعیین شده می رسد. برخی از دستگاه ها از اصول تشخیص درجه حرارت ثابت و نرخ افزایش استفاده می کنند. آشکارسازهای نقطه ای معمولاً دستگاه های کوچکی با قطر چند اینچ هستند.

محلول‌های تشخیص دود تنفسی با نمونه‌برداری مداوم هوا، اولین هشدار ممکن را در مورد خطر آتش‌سوزی قریب‌الوقوع ارائه می‌دهند. آشکارسازهای دود آسپیراسیون زمان حیاتی مورد نیاز برای بررسی زنگ هشدار و شروع یک واکنش مناسب برای جلوگیری از آسیب، آسیب اموال، یا اختلال در کسب و کار را می خرند.

آشکارسازهای پرتو برای ارائه تشخیص دود “منطقه باز” در شرایطی که استفاده از آشکارسازهای سنتی نوع نقطه ای یا تشخیص دود تنفسی غیرعملی یا مقرون به صرفه نیست استفاده می شود. برخی از کاربردهای رایج عبارتند از: انبارها; دهلیزها; مراکز همایش؛ مراکز خرید؛ عرصه های ورزشی نوع آشکارساز دود پرتو مورد استفاده بر اساس شرایط نصب و محیط تعیین می شود. دو نوع آشکارساز پرتو وجود دارد: نوع گیرنده-فرستنده و نوع بازتابنده.

تشخیص حرارت خطی (LHD) از سیم یا کابل به جای ترموستات برای تشخیص گرمای ناشی از آتش استفاده می کند. هنگام نصب گزینه های قابل تنظیم زیادی وجود دارد که آن را به وسیله ای همه کاره و موثر برای تشخیص گرما در بسیاری از کاربردها تبدیل می کند.

تشخیص حرارت خطی (LHD) یک آشکارساز حرارتی پیوسته است که برای تشخیص گرما در طول کابل سنسور طراحی شده است. این کابل سنسور از دو هادی تشکیل شده است که هر دو توسط پلیمرهای حساس به حرارت عایق شده اند.

پلیمر حساس به حرارت توسط یک ژاکت بیرونی محافظت می شود. در زیر این ژاکت و پوشش پلیمری حساس به حرارت یک جفت رسانای فولادی قرار دارد. هنگامی که دمای محیط به دمای ثابت آشکارساز برسد یا از آن فراتر رود، پلیمر ذوب می شود. همانطور که ذوب می شود، هادی های فولادی تماس برقرار می کنند و یک اتصال الکتریکی ایجاد می کنند که سپس سیگنالی را به پانل اعلام حریق در شرایط هشدار ارسال می کند.

نقاط تماس دستی معمولاً در مکان‌های مختلف مسیر فرار از آتش در سراسر یک محل نصب می‌شوند. دارای محفظه قرمز روشن برای سهولت شناسایی، نقطه تماس دستی به سرنشینان اجازه می دهد تا در مواقع اضطراری سیستم اعلام حریق را به صورت دستی فعال کنند. نقاط تماس دستی معمولی با یک پنجره شیشه ای قابل تعویض یا با یک عنصر پلاستیکی انعطاف پذیر در دسترس هستند که پس از هر بار استفاده قابل تنظیم مجدد است.

صدا و چراغ های اعلام حریق در صورت وقوع آتش سوزی هشدار صوتی و تصویری ارائه می دهند و اطمینان می دهند که همه افراد حاضر در محل نسبت به خطر احتمالی هشدار داده می شوند.

ابزارهای ویژه برای تست و کالیبراسیون آشکارسازها بر اساس درخواست مشتری برای پیش راه اندازی و راه اندازی ارائه می شود.